Guru Gobind Singh ate Mahanparshad in Bilaspur District - Sau Sakhii

The starting lines of this sakhi tells that Guru Gobind Singh ji was meat eater and a great lion hunter.

ਏਕ ਬੇਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸ਼ਿਕਾਰ ਗਏ , ਦੂਰ ਲੈ ਗਏ । ਸ਼ੇਰ ਮਾਰ ਦਿਖਾਏ ਰਾਜਪੂਤਾਂ ਨੈ  । ਫੇਰ ਖਾਇਆ ਬਾਹਰ ਮਹਾਂ ਪ੍ਰਸਾਦਿ

Note: Sau Sakhi is also praised among Namdharis and is said to be widely quoted. Namdharis also preach against Non Veg food as per lectures of their Satgur Jagjit Singh. This is against the Sikh History.

Sri Guru Gobind Singh Ji ate Deer Meat - Sau Sakhi, Bhai Ram Kuer

Sau Sakhi covers the incident of Sri Guru Gobind Singh eating Deer meat at Nanded in Maharashtra. Following is written proof for it:

Sakhi No. 56: Meeting with Banda Bahadur.
Text:
ਸਿਹਜਾ ਸੈਨ ਕੀ ਬੈਠਾ ਰਹੇ ।। ਭੁਗਤ ਆਪਣੀ ਆਪੇ ਕਰਹੇ ।।
ਏਕ ਦਿਨਾਂ ਪ੍ਰਭੁ ਗਾਏ ਸ਼ਿਕਾਰ,।। ਤਾਂਕਾ ਮ੍ਰਿਗ ਖਾਇਆ ਕਰੀ ਰਾਰ ।21।
ਤਾਂਕੇ ਘਰਿ  ਜਾਏ ਖੜੇ ਦੁਆਰੇ ।। ਪਟ ਅੰਦਰ ਭੋਗਨ ਸਮੇ ਸਿਧਾਰੇ ।।
ਕਸੀ ਕਮਰ ਬੈਠੇ ਤਿਸ ਖਾਟਾ  ।। ਸਿਖ ਤਿਸੀ ਕੇ ਬਰਜੇ ਬਾਟਾ ।।22।।

To Note: Namdharis also quote this book called "Sau Sakhi" for proving their existence, but they preach against taking Animal Meat. If they really treat it their own piece of literature then they should either believe in this fact or rewrite Sau Sakhi

Guru Gobind Singh killed 5 Goats during creation Khalsa Panth at Anandpur Sahib - Giani Gian Singh

This extract is taken from Twarikh Guru Khalsa, where Giani Gian Singh Mentioned about Jhatka of 5 Goats at Anandpur Sahib.

Add caption

Bhagat Sadhna was a Butcher...Bhagat Ravidas and Bhai Gurdas acknowledge him

In Guru Granth Sahib, There is one hymn of Sadhna Butcher who have profession related to Animal meat. Born at Hyderabad and Died at Sirhind he preached Gurmat Philosophy around north India. He was disbeliever of Idol worship, believer of Hukam and was not tangle by this queston whether to animal kill for food or not.

ਬਾਣੀ ਸਧਨੇ ਕੀ ਰਾਗੁ ਬਿਲਾਵਲੁ (ANGG 858)
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ਨ੍ਰਿਪ ਕੰਨਿਆ ਕੇ ਕਾਰਨੈ ਇਕੁ ਭਇਆ ਭੇਖਧਾਰੀ ॥
ਕਾਮਾਰਥੀ ਸੁਆਰਥੀ ਵਾ ਕੀ ਪੈਜ ਸਵਾਰੀ ॥੧॥
ਤਵ ਗੁਨ ਕਹਾ ਜਗਤ ਗੁਰਾ ਜਉ ਕਰਮੁ ਨ ਨਾਸੈ ॥
ਸਿੰਘ ਸਰਨ ਕਤ ਜਾਈਐ ਜਉ ਜੰਬੁਕੁ ਗ੍ਰਾਸੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ਏਕ ਬੂੰਦ ਜਲ ਕਾਰਨੇ ਚਾਤ੍ਰਿਕੁ ਦੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥
ਪ੍ਰਾਨ ਗਏ ਸਾਗਰੁ ਮਿਲੈ ਫੁਨਿ ਕਾਮਿ ਨ ਆਵੈ ॥੨॥
ਪ੍ਰਾਨ ਜੁ ਥਾਕੇ ਥਿਰੁ ਨਹੀ ਕੈਸੇ ਬਿਰਮਾਵਉ ॥
ਬੂਡਿ ਮੂਏ ਨਉਕਾ ਮਿਲੈ ਕਹੁ ਕਾਹਿ ਚਢਾਵਉ ॥੩॥
ਮੈ ਨਾਹੀ ਕਛੁ ਹਉ ਨਹੀ ਕਿਛੁ ਆਹਿ ਨ ਮੋਰਾ ॥
ਅਉਸਰ ਲਜਾ ਰਾਖਿ ਲੇਹੁ ਸਧਨਾ ਜਨੁ ਤੋਰਾ ॥੪॥੧॥

• Bhagat Ravidas also acknowledge Butcher Sadhana in his hymn, which means Bhagat Ravidas was also not against his Animal Killing for food and he believe that one can attain the supreme even having butcher profession
  ਨਾਮਦੇਵ ਕਬੀਰੁ ਤਿਲੋਚਨੁ ਸਧਨਾ ਸੈਨੁ ਤਰੈ ॥ ਕਹਿ ਰਵਿਦਾਸੁ ਸੁਨਹੁ ਰੇ ਸੰਤਹੁ ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇ ਸਭੈ ਸਰੈ ॥੨॥੧॥

• Sadhna was Butcher by profession, as per Vaar of Bhai Gurdas who supported that Bhagat Sadhna got across world ocean by killing animals.

               ਧੰਨਾ ਜਟੁ ਉਧਾਰਿਆ ਸਧਨਾ ਜਾਤਿ ਅਜਾਤਿ ਕਸਾਈ।(Vaar 12 Pauri 15 Line 3)
               ਜੇ ਕਾਸਾਈ ਉਧਰਿਆ ਜੀਆ ਘਾਇਨ ਖਾਈਐ ਭੰਗਾ। (Vaar 31 Pauri 9 Line 5)

• Some think that Sadhna left Butcher profession which is not supported by Bhai Gurdas Vaar.
• Some think Sadhna was guided by Goat, when he was about to cutting its leg, which is not supported by Hymn: ਤਵ ਗੁਨ ਕਹਾ ਜਗਤ ਗੁਰਾ ਜਉ ਕਰਮੁ ਨ ਨਾਸੈ ॥
• Some think Sadhna was believer of Karma philosophy which is again not supported by his hymn, he is questioning Jagat Gura, what is your quality if Karma is not erased : ਤਵ ਗੁਨ ਕਹਾ ਜਗਤ ਗੁਰਾ ਜਉ ਕਰਮੁ ਨ ਨਾਸੈ ॥ ਸਿੰਘ ਸਰਨ ਕਤ ਜਾਈਐ ਜਉ ਜੰਬੁਕੁ ਗ੍ਰਾਸੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Teeka Guru Granth Sahib on Meat Eating (Professor Sahib Singh)

Shabad 1 - ANGG - 1289

ਮਃ ੧ ॥
ਮਾਸੁ ਮਾਸੁ ਕਰਿ ਮੂਰਖੁ ਝਗੜੇ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਨਹੀ ਜਾਣੈ ॥
ਝਗੜੇ = ਚਰਚਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਗਿਆਨੁ = ਉੱਚੀ ਸਮਝ, ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸੂਝ। ਧਿਆਨੁ = ਉੱਚੀ ਸੁਰਤ।
(ਆਪਣੇ ਵਲੋਂ ਮਾਸ ਦਾ ਤਿਆਗੀ) ਮੂਰਖ (ਪੰਡਿਤ) ਮਾਸ ਮਾਸ ਆਖ ਕੇ ਚਰਚਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਨਾਹ ਇਸ ਨੂੰ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸਮਝ ਨਾਹ ਇਸ ਨੂੰ ਸੁਰਤ ਹੈ,
ਕਉਣੁ ਮਾਸੁ ਕਉਣੁ ਸਾਗੁ ਕਹਾਵੈ ਕਿਸੁ ਮਹਿ ਪਾਪ ਸਮਾਣੇ ॥
(ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਇਹ ਗਹੁ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰੇ ਕਿ) ਮਾਸ ਤੇ ਸਾਗ ਵਿਚ ਕੀਹ ਫ਼ਰਕ ਹੈ, ਤੇ ਕਿਸ (ਦੇ ਖਾਣ) ਵਿਚ ਪਾਪ ਹੈ।
ਗੈਂਡਾ ਮਾਰਿ ਹੋਮ ਜਗ ਕੀਏ ਦੇਵਤਿਆ ਕੀ ਬਾਣੇ ॥
ਬਾਣੇ = ਬਾਣ ਅਨੁਸਾਰ, ਆਦਤ ਅਨੁਸਾਰ। ਮਾਰਿ = ਮਾਰ ਕੇ।
(ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇ ਵਿਚ ਭੀ, ਲੋਕ) ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੇ ਸੁਭਾਉ ਅਨੁਸਾਰ (ਭਾਵ, ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ) ਗੈਂਡਾ ਮਾਰ ਕੇ ਹੋਮ ਤੇ ਜੱਗ ਕਰਦੇ ਸਨ।
ਮਾਸੁ ਛੋਡਿ ਬੈਸਿ ਨਕੁ ਪਕੜਹਿ ਰਾਤੀ ਮਾਣਸ ਖਾਣੇ ॥
ਛੋਡਿ = ਛੱਡ ਕੇ। ਬੈਸਿ = ਬੈਠ ਕੇ। ਨਕੁ ਪਕੜਹਿ = ਨੱਕ ਬੰਦ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਰਾਤੀ = ਰਾਤ ਨੂੰ, ਲੁਕ ਕੇ। ਮਾਣਸ ਖਾਣੇ = ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਲਹੂ ਪੀਣ ਦੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਸੋਚਦੇ ਹਨ।
ਜੋ ਮਨੁੱਖ (ਆਪਣੇ ਵਲੋਂ) ਮਾਸ ਤਿਆਗ ਕੇ (ਜਦ ਕਦੇ ਕਿਤੇ ਮਾਸ ਵੇਖਣ ਤਾਂ) ਬੈਠ ਕੇ ਆਪਣਾ ਨੱਕ ਬੰਦ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ (ਕਿ ਮਾਸ ਦੀ ਬੋ ਆ ਗਈ ਹੈ) ਉਹ ਰਾਤ ਨੂੰ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਖਾਂ ਜਾਂਦੇ ਹਨ (ਭਾਵ, ਲੁਕ ਕੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦਾ ਲਹੂ ਪੀਣ ਦੇ ਮਨਸੂਬੇ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਹਨ);
ਫੜੁ ਕਰਿ ਲੋਕਾਂ ਨੋ ਦਿਖਲਾਵਹਿ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਨਹੀ ਸੂਝੈ ॥
ਫੜੁ = ਪਖੰਡ। ਸੂਝੈ = ਸੁੱਝਦਾ (ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ)।
(ਮਾਸ ਨਾਹ ਖਾਣ ਦਾ ਇਹ) ਪਖੰਡ ਕਰਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਿਖਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਂਞ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪ ਨਾਹ ਸਮਝ ਹੈ ਨਾਹ ਸੁਰਤ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਅੰਧੇ ਸਿਉ ਕਿਆ ਕਹੀਐ ਕਹੈ ਨ ਕਹਿਆ ਬੂਝੈ ॥
ਕਿਆ ਕਹੀਐ = ਸਮਝਣ ਦਾ ਕੋਈ ਲਾਭ ਨਹੀਂ। ਕਹੈ = (ਜੇ ਕੋਈ) ਆਖੇ, ਜੇ ਕੋਈ ਸਮਝਾਏ।
ਪਰ, ਹੇ ਨਾਨਕ! ਕਿਸੇ ਅੰਨ੍ਹੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਮਝਾਣ ਦਾ ਕੋਈ ਲਾਭ ਨਹੀਂ, (ਜੇ ਕੋਈ ਇਸ ਨੂੰ) ਸਮਝਾਵੇ (ਭੀ), ਤਾਂ ਭੀ ਇਹ ਸਮਝਾਇਆ ਸਮਝਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਅੰਧਾ ਸੋਇ ਜਿ ਅੰਧੁ ਕਮਾਵੈ ਤਿਸੁ ਰਿਦੈ ਸਿ ਲੋਚਨ ਨਾਹੀ ॥
ਸਿ ਲੋਚਨ = ਉਹ ਅੱਖਾਂ।
(ਜੇ ਕਹੋ ਅੰਨ੍ਹਾ ਕੌਣ ਹੈ ਤਾਂ) ਅੰਨ੍ਹਾ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਅੰਨ੍ਹਿਆਂ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ (ਭਾਵ, ਜੋ ਸਮਝ ਤੋਂ ਸੱਖਣਾ ਹੈ),
ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਕੀ ਰਕਤੁ ਨਿਪੰਨੇ ਮਛੀ ਮਾਸੁ ਨ ਖਾਂਹੀ ॥
ਰਕਤੁ = ਰੱਤ, ਲਹੂ। ਨਿਪੰਨੇ = ਪੈਦਾ ਹੋਏ।
(ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸੋਚਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਆਪ ਭੀ ਤਾਂ) ਮਾਂ ਤੇ ਪਿਉ ਦੀ ਰੱਤ ਤੋਂ ਹੀ ਹੋਏ ਹਨ ਤੇ ਮੱਛੀ (ਆਦਿਕ) ਦੇ ਮਾਸ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਭਾਵ, ਮਾਸ ਤੋਂ ਹੀ ਪੈਦਾ ਹੋ ਕੇ ਮਾਸ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਕੀਹ ਭਾਵ? ਪਹਿਲਾਂ ਭੀ ਤਾਂ ਮਾਂ ਪਿਉ ਦੇ ਮਾਸ ਤੋਂ ਹੀ ਸਰੀਰ ਪਲਿਆ ਹੈ)।
ਇਸਤ੍ਰੀ ਪੁਰਖੈ ਜਾਂ ਨਿਸਿ ਮੇਲਾ ਓਥੈ ਮੰਧੁ ਕਮਾਹੀ ॥
ਨਿਸਿ = ਰਾਤ ਵੇਲੇ। ਮੰਧੁ = ਮੰਦ।
(ਫਿਰ), ਜਦੋਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਜ਼ਨਾਨੀ ਤੇ ਮਰਦ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਦੋਂ ਭੀ (ਮਾਸ ਨਾਲ ਹੀ) ਮੰਦ (ਭਾਵ, ਭੋਗ) ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਮਾਸਹੁ ਨਿੰਮੇ ਮਾਸਹੁ ਜੰਮੇ ਹਮ ਮਾਸੈ ਕੇ ਭਾਂਡੇ ॥
ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਮਾਸ ਦੇ ਪੁਤਲੇ ਹਾਂ, ਸਾਡਾ ਮੁੱਢ ਮਾਸ ਤੋਂ ਹੀ ਬੱਝਾ, ਅਸੀਂ ਮਾਸ ਤੋਂ ਹੀ ਪੈਦਾ ਹੋਏ,
ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਕਛੁ ਸੂਝੈ ਨਾਹੀ ਚਤੁਰੁ ਕਹਾਵੈ ਪਾਂਡੇ ॥
(ਮਾਸ ਦਾ ਤਿਆਗੀ) ਪੰਡਿਤ (ਮਾਸ ਦੀ ਚਰਚਾ ਛੇੜ ਕੇ ਐਵੇਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ) ਸਿਆਣਾ ਅਖਵਾਂਦਾ ਹੈ, (ਅਸਲ ਵਿਚ) ਇਸ ਨੂੰ ਨਾਹ ਸਮਝ ਹੈ ਨਾਹ ਸੁਰਤ ਹੈ।
ਬਾਹਰ ਕਾ ਮਾਸੁ ਮੰਦਾ ਸੁਆਮੀ ਘਰ ਕਾ ਮਾਸੁ ਚੰਗੇਰਾ ॥
ਬਾਹਰ ਕਾ ਮਾਸੁ = ਬਾਹਰੋਂ ਲਿਆਂਦਾ ਹੋਇਆ ਮਾਸ। ਸੁਆਮੀ = ਹੇ ਸੁਆਮੀ! ਹੇ ਪੰਡਿਤ!
(ਭਲਾ ਦੱਸੋ,) ਪੰਡਿਤ ਜੀ! (ਇਹ ਕੀਹ ਕਿ) ਬਾਹਰੋਂ ਲਿਆਂਦਾ ਹੋਇਆ ਮਾਸ ਮਾੜਾ ਤੇ ਘਰ ਦਾ (ਵਰਤਿਆ) ਮਾਸ ਚੰਗਾ?
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਮਾਸਹੁ ਹੋਏ ਜੀਇ ਲਇਆ ਵਾਸੇਰਾ ॥
ਜੀਇ = ਜੀਵ ਨੇ। ਸਭਿ = ਸਾਰੇ। ਲਇਆ ਵਾਸੇਰਾ = ਡੇਰਾ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
(ਫਿਰ) ਸਾਰੇ ਜੀਅ ਜੰਤ ਮਾਸ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਹਨ, ਜਿੰਦ ਨੇ (ਮਾਸ ਵਿਚ ਹੀ) ਡੇਰਾ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ;
ਅਭਖੁ ਭਖਹਿ ਭਖੁ ਤਜਿ ਛੋਡਹਿ ਅੰਧੁ ਗੁਰੂ ਜਿਨ ਕੇਰਾ ॥
ਅਭਖੁ = ਨਾਹ ਖਾਣ ਵਾਲੀ ਸ਼ੈ। ਕੇਰਾ = ਦਾ। ਭਖੁ = ਖਾਣ-ਯੋਗ ਚੀਜ਼।
ਸੋ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਹ ਦੱਸਣ ਵਾਲਾ ਆਪ ਅੰਨ੍ਹਾ ਹੈ ਉਹ ਨਾਹ ਖਾਣ-ਜੋਗ ਚੀਜ਼ (ਭਾਵ, ਪਰਾਇਆ ਹੱਕ) ਤਾਂ ਖਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਖਾਣ-ਜੋਗ ਚੀਜ਼ (ਭਾਵ ਜਿਸ ਚੀਜ਼ ਤੋਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹੀ ਮੁੱਢ ਬੱਝਾ ਤਿਆਗਦੇ ਹਨ।)
ਮਾਸਹੁ ਨਿੰਮੇ ਮਾਸਹੁ ਜੰਮੇ ਹਮ ਮਾਸੈ ਕੇ ਭਾਂਡੇ ॥
ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਮਾਸ ਦੇ ਪੁਤਲੇ ਹਾਂ, ਅਸਾਡਾ ਮੁੱਢ ਮਾਸ ਤੋਂ ਹੀ ਬੱਝਾ, ਅਸੀਂ ਮਾਸ ਤੋਂ ਹੀ ਪੈਦਾ ਹੋਏ,
ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਕਛੁ ਸੂਝੈ ਨਾਹੀ ਚਤੁਰੁ ਕਹਾਵੈ ਪਾਂਡੇ ॥
ਚਤੁਰੁ = ਸਿਆਣਾ।
(ਮਾਸ ਦਾ ਤਿਆਗੀ) ਪੰਡਿਤ (ਮਾਸ ਦੀ ਚਰਚਾ ਛੇੜ ਕੇ ਐਵੇਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ) ਸਿਆਣਾ ਅਖਵਾਂਦਾ ਹੈ, (ਅਸਲ ਵਿਚ) ਇਸ ਨੂੰ ਨਾਹ ਸਮਝ ਹੈ ਨਾਹ ਸੁਰਤ ਹੈ।
ਮਾਸੁ ਪੁਰਾਣੀ ਮਾਸੁ ਕਤੇਬੀ. ਚਹੁ ਜੁਗਿ ਮਾਸੁ ਕਮਾਣਾ ॥
ਕਤੇਬੀ. = ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਮਜ਼ਹਬੀ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿਚ। ਕਮਾਣਾ = ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਪੁਰਾਣਾਂ ਵਿਚ ਮਾਸ (ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ), ਮੁਸਲਮਾਨੀ ਮਜ਼ਹਬੀ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿਚ ਭੀ ਮਾਸ (ਵਰਤਣ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ); ਜਗਤ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਮਾਸ ਵਰਤੀਂਦਾ ਚਲਾ ਆਇਆ ਹੈ।
ਜਜਿ ਕਾਜਿ ਵੀਆਹਿ ਸੁਹਾਵੈ ਓਥੈ ਮਾਸੁ ਸਮਾਣਾ ॥
ਜਜਿ = ਜੱਗ ਵਿਚ। ਕਾਜਿ = ਵਿਆਹ ਵਿਚ। ਸੁਹਾਵੈ = ਸੋਭਦਾ ਹੈ, ਚੰਗਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜੱਗ ਵਿਚ, ਵਿਆਹ ਆਦਿਕ ਕਾਜ ਵਿਚ (ਮਾਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ) ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੈ, ਉਹਨੀਂ ਥਾਈਂ ਮਾਸ ਵਰਤੀਂਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਇਸਤ੍ਰੀ ਪੁਰਖ ਨਿਪਜਹਿ ਮਾਸਹੁ ਪਾਤਿਸਾਹ ਸੁਲਤਾਨਾਂ ॥
ਜ਼ਨਾਨੀ, ਮਰਦ, ਸ਼ਾਹ, ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ...ਸਾਰੇ ਮਾਸ ਤੋਂ ਹੀ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਜੇ ਓਇ ਦਿਸਹਿ ਨਰਕਿ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹ੍ਹ ਕਾ ਦਾਨੁ ਨ ਲੈਣਾ ॥
ਓਇ = (ਲਫ਼ਜ਼ 'ਓਹ' ਤੋਂ ਬਹੁ-ਵਚਨ) ਉਹ ਸਾਰੇ।
ਜੇ ਇਹ ਸਾਰੇ (ਮਾਸ ਤੋਂ ਬਣਨ ਕਰਕੇ) ਨਰਕ ਵਿਚ ਪੈਂਦੇ ਦਿੱਸਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ (ਮਾਸ-ਤਿਆਗੀ ਪੰਡਿਤ ਨੂੰ) ਦਾਨ ਭੀ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।
ਦੇਂਦਾ ਨਰਕਿ ਸੁਰਗਿ ਲੈਦੇ ਦੇਖਹੁ ਏਹੁ ਧਿਙਾਣਾ ॥
ਨਰਕਿ = ਨਰਕ ਵਿਚ। ਸੁਰਗਿ = ਸੁਰਗ ਵਿਚ। ਧਿਙਾਣਾ = ਧੱਕੇ ਦੀ ਗੱਲ।
(ਨਹੀਂ ਤਾਂ) ਵੇਖੋ, ਇਹ ਅਚਰਜ ਧੱਕੇ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਦਾਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਨਰਕੇ ਪੈਣ ਤੇ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਸੁਰਗ ਵਿਚ।
ਆਪਿ ਨ ਬੂਝੈ ਲੋਕ ਬੁਝਾਏ ਪਾਂਡੇ ਖਰਾ ਸਿਆਣਾ ॥
(ਅਸਲ ਵਿਚ) ਹੇ ਪੰਡਿਤ! ਤੂੰ ਢਾਢਾ ਚਤੁਰ ਹੈਂ, ਤੈਨੂੰ ਆਪ ਨੂੰ (ਮਾਸ ਖਾਣ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਦੀ) ਸਮਝ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਤੂੰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾਂਦਾ ਹੈਂ।
ਪਾਂਡੇ ਤੂ ਜਾਣੈ ਹੀ ਨਾਹੀ ਕਿਥਹੁ ਮਾਸੁ ਉਪੰਨਾ ॥
ਹੇ ਪੰਡਿਤ! ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਹੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮਾਸ ਕਿਥੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ।
ਤੋਇਅਹੁ ਅੰਨੁ ਕਮਾਦੁ ਕਪਾਹਾਂ ਤੋਇਅਹੁ ਤ੍ਰਿਭਵਣੁ ਗੰਨਾ ॥
ਤੋਇਅਹੁ = ਪਾਣੀ ਤੋਂ। ਤ੍ਰਿਭਵਣੁ = ਸਾਰਾ ਜਗਤ।
(ਵੇਖ,) ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਅੰਨ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਮਾਦ ਗੰਨਾ ਉੱਗਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕਪਾਹ ਉੱਗਦੀ ਹੈ, ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਹੀ ਸਾਰਾ ਸੰਸਾਰ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਤੋਆ ਆਖੈ ਹਉ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਹਛਾ ਤੋਐ ਬਹੁਤੁ ਬਿਕਾਰਾ ॥
ਬਿਕਾਰਾ = ਤਬਦੀਲੀਆਂ।
ਪਾਣੀ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਕਈ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਭਲਿਆਈ ਕਰਦਾ ਹਾਂ (ਭਾਵ, ਜੀਵ ਦੇ ਪਾਲਣ ਲਈ ਕਈ ਤਰੀਕਿਆਂ ਦੀ ਖ਼ੁਰਾਕ-ਪੁਸ਼ਾਕ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ), ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਤਬਦੀਲੀਆਂ (ਭਾਵ, ਬੇਅੰਤ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਪਦਾਰਥ) ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਹੀ ਹਨ।
ਏਤੇ ਰਸ ਛੋਡਿ ਹੋਵੈ ਸੰਨਿਆਸੀ ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਵਿਚਾਰਾ ॥੨॥
ਸੰਨਿਆਸੀ = ਤਿਆਗੀ। ਰਸ = ਚਸਕੇ। ਏਤੇ ਰਸ = ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੇ ਚਸਕੇ। ਛੋਡਿ = ਛੱਡ ਕੇ। ਵਿਚਾਰਾ = ਵਿਚਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ॥੨॥
ਸੋ, ਨਾਨਕ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਸਦਾ ਹੈ (ਕਿ ਜੇ ਸੱਚਾ ਤਿਆਗੀ ਬਣਨਾ ਹੈ ਤਾਂ) ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੇ ਚਸਕੇ ਛੱਡ ਕੇ ਤਿਆਗੀ ਬਣੇ (ਕਿਉਂਕਿ ਮਾਸ ਦੀ ਉਤਪੱਤੀ ਭੀ ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਹੈ ਤੇ ਅੰਨ ਕਮਾਦ ਆਦਿਕ ਦੀ ਉਤਪੱਤੀ ਭੀ ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਹੀ ਹੈ) ॥੨॥


____________________________

Shabad 2 - ANGG - 1289

ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਸਹੁ ਨਿੰਮਿਆ ਮਾਸੈ ਅੰਦਰਿ ਵਾਸੁ ॥
ਨਿੰਮਿਆ-ਨਿਰਮਿਆ, ਬਣਿਆ, ਮੁਢ ਬੱਝਾ।
ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਸ (ਭਾਵ, ਪਿਤਾ ਦੇ ਵੀਰਜ) ਤੋਂ ਹੀ (ਜੀਵ ਦੀ ਹਸਤੀ ਦਾ) ਮੁੱਢ ਬੱਝਦਾ ਹੈ, (ਫਿਰ) ਮਾਸ (ਭਾਵ, ਮਾਂ ਦੇ ਪੇਟ) ਵਿਚ ਹੀ ਇਸ ਦਾ ਵਸੇਬਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ;
ਜੀਉ ਪਾਇ ਮਾਸੁ ਮੁਹਿ ਮਿਲਿਆ ਹਡੁ ਚੰਮੁ ਤਨੁ ਮਾਸੁ ॥
ਜੀਉ ਪਾਇ = ਜਿੰਦ ਹਾਸਲ ਕਰ ਕੇ, ਭਾਵ, ਜਦੋਂ ਜਾਨ ਪਈ।
ਜਦੋਂ (ਪੁਤਲੇ ਵਿਚ) ਜਾਨ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਵੀ (ਜੀਭ-ਰੂਪ) ਮਾਸ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ (ਇਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਸਾਰੀ ਹੀ ਘਾੜਤ) ਹੱਡ ਚੰਮ ਸਰੀਰ ਸਭ ਕੁਝ ਮਾਸ (ਹੀ ਬਣਦਾ ਹੈ)।
ਮਾਸਹੁ ਬਾਹਰਿ ਕਢਿਆ ਮੰਮਾ ਮਾਸੁ ਗਿਰਾਸੁ ॥
ਗਿਰਾਸੁ = ਗਿਰਾਹੀ, ਖ਼ੁਰਾਕ।
ਜਦੋਂ (ਮਾਂ ਦੇ ਪੇਟ-ਰੂਪ) ਮਾਸ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਭੇਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਭੀ ਮੰਮਾ (-ਰੂਪ) ਮਾਸ ਖ਼ੁਰਾਕ ਮਿਲਦੀ ਹੈ;
ਮੁਹੁ ਮਾਸੈ ਕਾ ਜੀਭ ਮਾਸੈ ਕੀ ਮਾਸੈ ਅੰਦਰਿ ਸਾਸੁ ॥
ਸਾਸੁ = ਸਾਹ।
ਇਸ ਦਾ ਮੂੰਹ ਭੀ ਮਾਸ ਦਾ ਹੈ ਜੀਭ ਭੀ ਮਾਸ ਦੀ ਹੈ, ਮਾਸ ਵਿਚ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
ਵਡਾ ਹੋਆ ਵੀਆਹਿਆ ਘਰਿ ਲੈ ਆਇਆ ਮਾਸੁ ॥
ਜਦੋਂ ਜੁਆਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਵਿਆਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਭੀ (ਇਸਤ੍ਰੀ-ਰੂਪ) ਮਾਸ ਹੀ ਘਰ ਲੈ ਆਉਂਦਾ ਹੈ;
ਮਾਸਹੁ ਹੀ ਮਾਸੁ ਊਪਜੈ ਮਾਸਹੁ ਸਭੋ ਸਾਕੁ ॥
(ਫਿਰ) ਮਾਸ ਤੋਂ ਹੀ (ਬੱਚਾ-ਰੂਪ) ਮਾਸ ਜੰਮਦਾ ਹੈ; (ਸੋ, ਜਗਤ ਦਾ ਸਾਰਾ) ਸਾਕ-ਸੰਬੰਧ ਮਾਸ ਤੋਂ ਹੀ ਹੈ।
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝੀਐ ਤਾਂ ਕੋ ਆਵੈ ਰਾਸਿ ॥
ਕੋ = ਕੋਈ (ਭਾਵ,) ਜੀਵ। ਆਵੈ ਰਾਸਿ = ਰਾਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਸਿਰੇ ਚੜ੍ਹਦਾ ਹੈ, ਸਫਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
(ਮਾਸ ਖਾਣ ਜਾਂ ਨਾਹ ਖਾਣ ਦਾ ਨਿਰਨਾ ਸਮਝਣ ਦੇ ਥਾਂ) ਜੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਮਿਲ ਪਏ ਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਰਜ਼ਾ ਸਮਝੀਏ ਤਾਂ ਜੀਵ (ਦਾ ਜਗਤ ਵਿਚ ਆਉਣਾ) ਨੇਪਰੇ ਚੜ੍ਹਦਾ ਹੈ,
ਆਪਿ ਛੁਟੇ ਨਹ ਛੂਟੀਐ ਨਾਨਕ ਬਚਨਿ ਬਿਣਾਸੁ ॥੧॥
ਆਪਿ ਛੁਟੇ = ਆਪਣੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਬਚਿਆਂ। ਬਚਨਿ = ਬਚਨ ਨਾਲ, (ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ) ਚਰਚਾ ਨਾਲ। ਬਿਣਾਸੁ = ਹਾਨੀ ॥੧॥
(ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਜੀਵ ਨੂੰ ਮਾਸ ਨਾਲ ਜੰਮਣ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਮਰਨ ਤਕ ਇਤਨਾ ਡੂੰਘਾ ਵਾਸਤਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ) ਆਪਣੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਇਸ ਤੋਂ ਬਚਿਆਂ ਖ਼ਲਾਸੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ; ਤੇ, ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ) ਚਰਚਾ ਨਾਲ (ਨਿਰੀ) ਹਾਨੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ॥੧॥

Prepration of Vension(Deer) meat by Guru Nanak Sahib - Bhai Bala Janamsakhi

Guru Nanak Sahib ji prepared deer meat at Kurukshetra as per records in Bhai Bala Janamsakhi. Previously we also posted the extracts from Prachin Panth Parkash by Giani Gian Singh Ji.

Usage of Bone by Guru Nanak to break Such Rasoi Brahmin Theory - Puratan Janamsakhi

Guru Nanak Sahib shown the true way to brahmin not to believe in Such Rasoi which is followed among some sects of Sikhism. Guru Nanak Sahib used Bones to show the way.

 

Guru Gobind Singh on Hunting practices in Dasam Granth Sahib

Mainstream Sikhs strongly believe it to be Scripture written by Guru Gobind Singh and even do Parkash of it in Two Takhats.
Missionaries, and few scholars question it's authenticity.

Though controversial Scripture among Sikhs, following section is from that portion of scripture which even missionaries believe was written by Gurmukh(May be Guru Gobind Singh). Harjinder Singh Dilgeer in a meeting with Prabhdeep Singh Tiger Jatha (Missionary) believes it to be written by Gurmukh Poet.

Now come to topic,
Guru Gobind Singh ji was fond of hunting as per Dasam Granth Sahib.
It is mentioned:

ਅਥ ਰਾਜ ਸਾਜ ਕਥਨੰ ॥
ਚੌਪਈ ॥
ਰਾਜ ਸਾਜ ਹਮ ਪਰ ਜਬ ਆਯੋ ॥ ਜਥਾ ਸਕਤਿ ਤਬ ਧਰਮ ਚਲਾਯੋ ॥
When I obtained the position of responsibility, I performed the religious acts to the best of my ability.
ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਬਨਿ ਖੇਲ ਸਿਕਾਰਾ ॥ ਮਾਰੇ ਰੀਛ ਰੋਝ ਝੰਖਾਰਾ ॥੧॥
I went hunting various kinds of animals in the forest and killed bears, nilgais (blue bulls) and elks.1.


In Charitar 71, which is considered as autobiography of Guru Gobind Singh among Mainstream Sikhs, Author writes:

ਖਿਲਤ ਅਖੇਟਕ ਸੂਕਰ ਮਾਰੇ ॥ ਬਹੁਤੇ ਮ੍ਰਿਗ ਔਰੈ ਹਨਿ ਡਾਰੇ ॥ 
ਪੁਨਿ ਤਿਹ ਠਾ ਕੌ ਹਮ ਮਗੁ ਲੀਨੌ ॥ ਵਾ ਤੀਰਥ ਕੇ ਦਰਸਨ ਕੀਨੌ ॥੩॥
ਦੋਹਰਾ ॥ ਤਹਾ ਹਮਾਰੇ ਸਿਖ੍ਯ ਸਭ ਅਮਿਤ ਪਹੂੰਚੇ ਆਇ ॥ ਤਿਨੈ ਦੈਨ ਕੋ ਚਾਹਿਯੈ ਜੋਰਿ ਭਲੋ ਸਿਰਪਾਇ ॥੪॥

Guru Gobind Singh mentioned that he had killed:
1) Bears
2) Elks
3) Bulls
4) Deers
5) Wild Boars

The animals mentioned above were much in number during Guru's time and Physical, agricultural losses are associated with them.

But it is Jeev Hatya. and Jeev Hatya is sinful act and Self Centered.

Guru Nanak Sahib prepared Deer Meat at Kurukshetra - Giani Gian Singh

Acc to many historical resources including Giani Gian Singh, mentioned Guru Nanak Sahib cooking Deer meat to break illusion of people. There is also a gurdwara marked remembrance of same event

Gurdwara Sidh Vati Sahib where Deer meat was prepared

Meat at Langar During Guru Angad Dev Ji times - Sri Gur Partap Suraj Granth

In Gur Partap Suraj Granth, Kavi Santokh Singh ji mentioned that during Guru Angad Dev Ji's times meat Langar was part of Guru ghar

ਪੰਕਤਿ ਬੈਠੀ ਮੀਲਿ ਤਬਹਿ ਗੁਰ ਬੀਚ ਸੁਹਾਏ 

ਮਿਲਿ ਸੰਗਤੀ ਮਹਿਂ  ਅਮਰ ਜੀ ਬੈਠੇ ਤਿਸ ਥਾਏ 

ਪਹਿਤ ਭਾਟ ਬ੍ਰ੍ਤ੍ਯੋ ਪਰਥ, ਪੁਨ ਆਮਿਖ ਆਵਾ

ਇਕ ਦਿਸ਼ ਪੰਕਤਿ ਮਹਿਂ ਦਯੋ ਤਬ ਇਨ ਦਰਸਾਵਾ  

( ਆਮਿਖ - Mahaparshaad)

Giani Gian Singh ji also quoted the same in Twarikh Guru Khalsa.

Guru Gobind Singh Killed a Bull to remove Hunger of Dev

GURUDWARA SHRI QILLA MUBARAK SAHIB is situated in the Distt City Bathinda. It is situated inside old Bhathinda Fort, hence the name is Qilla Mubarak Sahib. GURU SAHIB came to Bhathinda via Bhagu. GURU SAHIB met Haazi Ratan, and had discussion with him. GURU SAHIB also set him free from Cycle of Life and Death. When People of Bathinda came to know about GURU SAHIB's visit, They, in large number came for GURU SAHIB's darshan. Further they requested GURU SAHIB to come to Qilla (Fort). Accepting there request GURU SAHIB accompanied them to Qilla. GURU SAHIB came here and asked people that if they have any problem in life. People requested GURU SAHIB that theres a monster ( Deo ) who distroys theres houses and disturbs them. Kindly get them free from from monster. GURU SAHIB called upon monster and asked him that why was he disturbung people. He bowed in front of GURU SAHIB and told that he was hungry from long time. Kindly do some thing for him, he will leave the fort for ever. GURU SAHIB sat for some time and found that there was Bull common of ten villages. People were also disturbed from that Bull. GURU SAHIB send some Singhs to get that Bullock. When Singhs reached village Nat Banger they asked people about that bull. People laughingly told that bull was sitting in water. Bhai Mailagar Singh went to him and asked " Chalo Bhai GURU SAHIB ne Bulayaa hai" Bull came out and Singhs started following him towards Bhathinda. Bull reached Fort in front of GURU SAHIB. GURU SAHIB asked Bhai Mailagar Singh to cut Bull's head in one attempt of sword. Bhai Sahib did the same way. And it was offered to monster and his hunger was fullfilled. GURU SAHIB sent monster to sirhind and told him that his services will be needed there.

The Monster is now days around Sirhind

Historical Gurdwaras Link

Guru Har Rai also go for Hunting expedition - Mahima Parkash

In Sakhi 4, Mahima Parkash covers this fact that Guru Har Rai j. Same source also suggests that Guru Har Rai ji was Vegetarian by Diet and also stopped cooking Animal Food in Langar, i.e till first 6 Gurus Animal Food was part of Langar Sahib. After this Guru Gobind Singh and Khalsa is shown as taking Animal Food as diet. Though he is shown as animal lover but he go for Hunting Practice also.

ਸੁਨ ਮੁਸਕਰਾਏ ਸਤਿਗੁਰ ਮਗ ਲੀਆ
ਕਾਹੂ ਕਛੁ ਉਤਰ ਨਹੀ ਦੀਆ
ਖੇਲ ਸਿਕਾਰ ਗ੍ਰਿਹ ਮੋ ਪੁਨ ਆਏ
ਆੰਦ ਮੰਗਲ ਹਰੀ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਏ !੧੩!
ਪੁਨ ਮਿਲ ਸਭ ਸੰਗਤ ਕੀਆ ਬੀਚਾਰ
ਗੁਰ ਛੂਧਾ ਵੰਤ(ਭੁਖ) ਹੋਈ ਸਮੇ ਸਿਕਾਰ | 
ਜਬ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸਿਕਾਰ ਗੁਰ ਗਏ|
ਕੇ ਸਿਖ ਪਰਸਾਦੀ ਮਗ ਠਾਡੇ  ਭਏ |੧4|
ਸਾਖੀ ੪, ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ੯ 

Singhs play Shikaar at Anandpur Sahib - Mahima Parkash

At Anandpur Guru Sahib got complaint that Singhs play Hunting at fields of kings and this ruin their Fields:


.....ਏਤੇ ਮੋ ਰਾਜਿਆ ਕੇ ਵਕੀਲ ਆਏ | ਅਉ ਬੇਨਤੀ ਕੀਆ | ਜੋ ਹਜੂਰ ਕੇ ਸਿੰਘ ਹਮਾਰੇ ਖੇਤਾ ਮੈ ਸਿਕਾਰ ਖੇਲਤੇ ਫਿਰਤੇ ਹੈਂ | ਵਾ ਨਾਹਕ ਭੀ ਘੋੜੇ ਖੇਤਾ ਮੈ ਲੈ ਜਾਤੇ ਹੈ | ਹਮਾਰਾ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਰੁਪਿਆ ਕਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਤਾ ਹੈ |.....
Sakhi 22, Mahima Parkash

Guru Gobind Singh ate Goat Meat at Machiwaadaa - Mahima Parkash

In Sakhi 23, It is mentioned that when Guru Gobind Singh reached Machiwarha where he did Jhatka of Goat and took dinner of it.

The text is:
....ਸਾਮ ਤਕ ਮਾਛੀਵਾੜੇ ਆਏ ਪਹੁਚੇ | ਰਾਤੀ ਕੋ ਉਹ ਬ੍ਰ੍ਹਮਨੀ ਕੇ ਘਰ ਉਤਰੇ | ਰਾਤ ਕੋ ਬਕਰਾ ਮੰਗਾਈ ਕੈ ਝਟਕਾ ਕਰਵਾਇਆ | ਪ੍ਰਸਾਦ ਛਕਾ ਅਰ ਛਿੰਗਾ ਉਸ ਕਿਆ ਪਿਛਵਾੜੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾ ਕਾ ਘਰ ਥਾ ਊਹਾ ਫ਼ੇਕੀ |....

Akal Takhat Rehat Maryada allows to eat Jhatka Meat

In Section 6 of Akal Takhat Rehat Maryada, it is written as,

Ceremony of Baptism or Initiation

Article XXIV Sub-section p:

The undermentioned four transgressions (tabooed practices) must be avoided

• Dishonouring the hair;
• Eating the meat of an animal slaughtered the Muslim way (Ritual Killing)
• Cohabiting with a person other than one's spouse;
• Using tobacco.

Link

This clearly states that Sikhs have no Ban on taking Jhatka Meat.

Giani Sant Singh Maskeen on Meat and Meat Eating in Sikhism

Giani Sant Singh Maskeen Panth Rathan, Panthic Scholar and Kathavachak, explained Concept of Maas and Animal Food from Sikh History and Gurbani.

Professor Sarabjit Singh Dhunda on Meat and Animal Food

Professor Sarabjit Dhunda, A Panthic Scholar and Kathavachak, also was certified by Akal Takhat Sahib, Studied from Missionary School. Some of his viewpoints are not accepted by some sects of Sikhs, still here on subject he gave examples from Gurbani on Concept of Maas and Animal Food

Guru Angad Dev ji took Goat Meat on meeting Guru Amar Dass - Mahima Parkash

Following lines from the source mentioned tells about meeting of Guru Amar Dass, A Vegie Vaishnav Saint, when went to meet Guru Angat Dev. He amazed at this fact that Guru Angad Dev ji took Animal Food. Though Vaishnavite, he felt uncomfortable while  sitting for Lunch with Guru Angad Dev, as in LANGAR Goat meat was prepared. When their Sewadar served food, Guru Angad Dev Said don't give goat meat to Guru Amardas and serve him Daal only. Guru Angad Dev haven't forced Guru Amar Das to eat and he had no problem in taking any kind of food.

The record is given below in Punjabi:

ਪੂਛਤ ਮਗ ਕੁਸਲ ਛੇਮ ਸੰਬਾਦ | ਤਬ ਲਗ ਭਇਓ ਸਿਧ ਪ੍ਰਸਾਦ |

ਲੈ ਚਲੇ ਸਾਥ ਲੰਗਰ ਕੇ ਮਾਹਿ | ਸੰਗੀ ਸਗਲ ਬੁਲਾਏ ਤਾਂਹਿ | ੫੪ |

ਅਜ ਮਾਸ ਭਇਓ ਸਿਧ ਰਸੋਈ | ਅਵਰ ਦਾਲ ਭਾਟ ਭੀ ਹੋਈ |

ਦੇਖ ਮਾਸ ਕੀਨਾ ਬਿਸ੍ਵਾਸ | ਜੋ ਸਤਗੁਰ ਦਿਆਲ ਨਾ ਦੇਵੇ ਮਾਸ |੫੫|

ਸੋਰਠਾ

ਗੁਰ ਅੰਤਰ ਜਾਮੀ ਦਿਆਲ ਬੂਝੀ ਬਿਰਤ ਮਨ ਕੀ ਕਹਿਓ |

ਇਸ ਪੁਰਖੁ ਪਰੋਸੋ ਦਾਲ ਮਾਸ ਭੋਜਨ ਦੇਣਾ ਨਾਹੀ |੫੬|

ਚੋਪਈ

ਆਗਿਆ ਮਾਨ ਰਸੋਈਏ ਕੀਨਾ | ਸਭ ਕੋ ਮਾਸ, ਦਾਲ  ਈਹਾ ਦੀਨਾ |

ਸਤਿਗੁਰ ਕੇ ਥਾਲ ਪਰੋਸਾ ਮਾਸ | ਪੁਨ ਦੇਖ ਮਾਸ ਮਨ ਕਰਿਓ ਬਿਸਾਸ|੫੭|  

ਸਾਖੀ ੯ , ਸ੍ਰੀ ਮਹਿਮਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼

Notes: One can have look into source for confirming above mentioned lines. Mahima Parkash, Bhasha Vibhag, Patiala University

Guru Gobind Singh ordered to Kill Goat at Banda Bahadur Dera - Ratan Singh Bhangu - Panth Parkash

Guru Gobind Singh ordered to Kill Goats while meeting Banda Bairagi at Nanded. 

ਦੋਹਰਾ

ਪਹੁੰਚਯੋ ਸਤਿਗੁਰ ਜਿਹ ਸਮੈਂ ਗਯੋ ਬੰਦੇ ਕਹੂੰ ਔਰ |

ਪਲੰਘ ਸ਼ਿਨ੍ਗਾਰ੍ਯੋ ਦੇਖਿਕੇ ਗੁਰ ਚੜ੍ਹ ਬੈਠੇ ਦੋਰ |

ਚੋਪਈ

ਤਿਸ ਕੇ ਬਕਰੇ ਸਿੰਘਨ ਘਾਏ, ਕਾਲ ਕੂਟ ਦਏ ਦੇਗਨ ਪਾਏ |

ਤਿਸ ਚੇਲੇ ਜਾ ਕੀ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ | ਕਾਇ ਕ੍ਰੋਧ ਲੈ ਆਏ ਨਾਰ |

(Prachin Panth Parkash, Bhai Ratan Singh Bhangu)

Guru Gobind Singh Ji prescribed Khalsa to take Jhatka meat - Panth Parkash - Ratan Singh Bhangu

While creating Khalsa Panth, Guru Gobind Singh ji gave order to Khalsa to take Jhatka Meat only and should not take Meat prepared in Islamic way of slaughtering and neither to take meat of dead.

ਚੋਪਈ

ਔਰ ਕਹੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹਯੋ । ਜਪੁ ਜਾਪੁ ਦੋਇ ਵੇਲੇ ਜਪਯੋ 

ਔਰ ਅਨੰਦ ਰਹਿਰਾਸ ਜਪਯੋ । ਚੰਡੀ ਬਾਨੀ ਖੜੇ ਜਪਯੋ ।

ਦੋਇ ਵੇਲੇ ਉਠ ਬਧਯੋ ਦਸਤਾਰ ।ਪਹਰ ਆਠ ਰਖਯੋ ਸ਼ਸਤਰ ਸੰਭਾਰ ।

ਪਿਓ ਸੁਧ ਔਖਲੋ ਸ਼ਿਕਾਰ । ਸ਼ਸਤਰ ਵਿਦ੍ਯਾ ਜਿਮ ਹੋਈ ਸੰਭਾਰ ।

ਕਰ ਝਟਕੈ ਬਕਰਨ ਕੋ ਖਯੋ । ਮੁਰਦੇ ਕੂਠੇ  ਨਿਕਟ ਨਾ ਜਯੋ 

ਕੇਸਨ ਕੀ ਕੀਜੇ ਪ੍ਰਿਤਪਾਲ । ਨਹੀ ਉਸਤਰਨ ਸੋ ਕਟਯੋ ਬਾਲ ।18।

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸੰਸਕਾਰ , ਭਾਈ ਰਤਨ ਸਿੰਘ ਭੰਗੂ, ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਪੰਥ ਪ੍ਰਕਾਸ਼